Het Rode Kruis is een van de meest herkenbare humanitaire organisaties ter wereld, maar weinig mensen weten wie het daadwerkelijk heeft opgericht. De stichting van deze organisatie gaat terug naar de 19e eeuw en is het resultaat van de visie van een bijzondere man.
Henri Dunant, een Zwitserse zakenman, was de oprichter van het Rode Kruis. Zijn betrokkenheid bij humanitaire hulp begon na het bijwonen van de Slag bij Solferino in 1859, waar hij getuige was van de verschrikkingen van de oorlog en de onmenselijke omstandigheden waarin gewonden zich bevonden.
De oprichting van het Rode Kruis
Na de verschrikkingen die hij had gezien, besloot Dunant actie te ondernemen. Hij pleitte voor de oprichting van een organisatie die zou zorgen voor de gewonden op het slagveld, ongeacht hun nationaliteit. In 1863 richtte hij samen met andere betrokkenen de Internationale Commissie van het Rode Kruis op.
Dunant's ideeën werden verder uitgewerkt en leidden tot de ondertekening van de Eerste Geneefse Conventie in 1864, die de bescherming van gewonden en zieken op het slagveld regelde. Dit verdrag vormde de basis voor de oprichting van nationale Rode Kruis-verenigingen over de hele wereld.
Vandaag de dag is het Rode Kruis actief in talloze landen en blijft het zich inzetten voor humanitaire hulp, slachtoffers van oorlog en natuurrampen, en het bevorderen van de mensenrechten. De visie van Henri Dunant leeft voort in het werk dat de organisatie wereldwijd verricht.